Ŝulc’: Parolu! Tio estas nia nura espero.
La Juda Tondisto (la rolulo de Charlie Chaplin): “Espero… Pardonu min, sed mi ne volas esti Imperiestro, tiu ne estas mia afero – mi ne volas regi au konkeri iun ajn. Mi volus helpi ĉiujn se eble, aŭ Judo aŭ ne-Judo, nigrulo aŭ blankulo. Ni ĉiuj volas helpi unu la alian, homaj estas tiaj.
Ni ĉiuj volas vivi per la feliĉeco de aliaj, ne per la mizero de aliaj. Ni ne volas malami kaj abomeni unu la alian.. En tiu mondo estas spaco por ĉiuj kaj la tero estas riĉa kaj povas provizii por ĉiuj.
La vivmaniero povas esti libera kaj bela.
Sed ni estas perdinta la vojo.
La avarico estas veneninta la animoj de l’homaro – barikadinta la mondo per malamo; dukante nin per “anser-marŝo” en mizeron kaj sangan perforton.
Ni estas disvolviginta rapidecon sed ni nin estas enfermiginta: la maŝinaro kiu donas abundancon estas lasinta nin en manko. Nia scio estas fariginta nin malfidema, nia lerteco nin malmola kaj malĝentila. Ni pensas tro multe kaj sentas tro malmulte. Pli ol maŝinaron nin bezonas homaranecon. Pli ol lertecon ni bezonas ĝentilecon kaj bonkorecon. Sen tiuj kiaoj, la vivo estos perfortema kaj perdiĝos ĉio.
La aviono kaj la radio estas pliapudiginta nin. La eco mem de tiuj inventaĵoj elkrias por la boneco en homoj, elkrias pro universala frateco por ĉies unueco. Eĉ nun mia voĉo atingas miljonoj tra la mondo, miljonoj da senesperaj viroj, virinoj kaj etaj enfanoj, viktimoj de sistemo, kiu igas homoj tormenti kaj enkarcerigi senkulpuloj. Al tiuj, kiuj nun povas audi min, mi diras, “ne senesperumu”.
La mizero kiu nun estas ĉe ni estas nur la pasado de avarico, la amareco de viroj, kiuj timas la manieron de homa antaŭeniro: la malamo de viroj pasos kaj diktatoroj mortos kaj la povon, kiun ili prenas de la pololo, revenos al la popolo, kaj dum homoj [nun] mortas, libereco neniam pereos…
Soldatoj – ni donu vin al brutuloj, homoj kiu malamegas vin kaj sklavigas vin – kiu reĝimumas vian vivojn, diras al vi, kion vi faru, kion vi pensu kaj vi sentu, kiu drill vin, diet you, traktas vin kiel bovoj, kiel manĝaĵo por la kanonoj.
Ne donu vin al tiuj nenaturaj homoj, maŝinaj homoj, kun maŝinaj mensoj kaj mashinaj koroj. Vi ne estas maŝinoj. Vi ne estas bovoj. Vi estas homoj. Vi havas la amon de la homaro en via koroj. Vi ne malamas – nur la neamataj malamas. Nur la neamataj kaj la nenaturaj. Soldatoj – ne batalu por la skaveco, batalu por la libereco.
En la deksepa ĉapitro de Sankta Luko oni skribas, “la regno de Dio estas en Homo” – ne unu homo, ne aro de homoj – sed en ĉiuj homoj – en vi, la popolo.
Vi havas la povon; la povon krei maŝinojn, la povon krei feliĉecon. Vi, la popolo, havas la povon fari vivon libera kaj bela, fari tiun vivon mirinda adventuro. Do nome de demokratio ni uzu tiun povon – ni ĉiuj unuiĝi. Ni batalu por nova mondo, deca mondo, kiu donos homoj ŝancon por labori, kiu donos al vi la futuro kaj maljuna aĝo kaj sekureco. Per la promeso de tiuj, brutuloj estas suprenirinta al rego, sed ili mensonĝas. Ili ne plenumas iliajn promesojn, ili neniam plenumas. Dikatoroj liberigas sin sed sklavigas la popolon. Nun ni luktu plenumi tiun promeson. Ni luktu por liberigi la mondon, forigi la nacia bariloj, forigi avaricon, malamon kaj sentoleremon. Ni luktu por mondo de racio, mondo en kiu scienco kaj antaŭeniro dukos al la feliĉeco de ĉiuj homoj.
Soldatoj – nome de la demokratio, ni ĉiuj unuiĝu!
Rigardu superen! Rigardu superen! La nuboj disiĝas – la suno ektrabrilas. Ni eliras la malhelecon kaj eniras la lumon. Ni eniras novan mondon. Ĝentilan novan mondon, en kiu homoj levos sin super ilia malamo kaj bruteco.
Al la animo de la homaro oni donas flugiloj – kaj finfine li komencas flugi. Li flugas en la ĉielarkon – en la esperlumon – en la futuron, tiun gloran futuron kiu apartenas al vi, al mi, kaj al ni ĉiuj. Rigardu superen. Rigardu superen.”
translation Ian Wheeler October 2005
